Een babyshower, dat ‘hoort’ er tegenwoordig bij als je zwanger bent. Je wordt met een smoes ergens heen gelokt en daar staan familie en vriendinnen om vervolgens samen te eten en spelletjes te spelen met roze of blauwe ballonnen. Nee dankje, niet voor mij
Ik heb er een hekel aan om in de belangstelling te staan (één van de redenen waarom Mike en ik met zijn 2e in het gemeentehuis zijn getrouwd). Een feestje dat helemaal om mij draait, ontzettend vermoeiend omdat ik niet echt een sociaal persoon ben. Ook moet je op een babyshower allerlei spelletjes doen… toch? Daar hou ik totaal niet van, ik kijk liever vanuit een hoekje. Maar het ergste van alles, je weet van te voren niet wanneer het is! Je denkt gewoon ergens te gaan eten en dan staan er opeens 20 mensen voor je neus. Verrassingen zijn niet mijn ding.
Ooit is het organiseren van een babyshower ergens begonnen en inmiddels is het weer zoiets dat van alle mama’s verwacht wordt en wat er ‘nou eenmaal bijhoort’. De vraag is niet of je een babyshower krijgt, maar wanneer. Als je dan zegt dat je het niet wilt wordt je raar aangekeken.
Wij hebben het op ons eigen manier gedaan. Een soort combinatie van gender feestje / babyshower. Mijn vader en moeder hadden, vlak na ons geslachtsbepalende echo, voor Mike en mij, een tafel gereserveerd in een restaurant. Welk restaurant dit was, was een verrassing. Mijn vader bracht ons en we werden naar een tafeltje gebracht met roze ballonnen. We gingen lekker met zijn 2e eten en als dessert kregen we een hele mooie roze taart. Bij thuiskomst stond er een kinderwagen in de kamer die we van mijn ouders cadeau kregen en een mand vol met roze spulletjes (en nog meer ballonnen). Dit was echt ons perfecte babyshower, genderfeestje, of hoe je het ook wilt noemen!
Hebben jullie wel een babyshower gehad en hoe was dat? Ik ben benieuwd!
