Mijn zwangerschapsupdate van het eerste trimester van mijn tweede zwangerschap. Het eerste trimester zit er alweer op en wat is het snel gegaan!
De test
Hier kan je lezen hoe en waarom wij hebben besloten voor een tweede kindje te gaan. Toen we in de ‘eerste ronde’, hoe dat wordt genoemd, zaten. Zat ik enorm te stressen, ieder steekje en pijntje merkte ik op en ik was er de hele dag mee bezig. Een vreselijke tijd. Toen ik uiteindelijk ongesteld werd, liet ik het direct los. De ‘tweede ronde’ was ik er niet mee bezig en was ik opvallend rustig. Een dag na kerst voelde ik de hele dag heftige steken in mijn onderbuik, de innesteling, wist ik meteen. De dag daarna kreeg ik het gevoel ongesteld te moeten worden. Maar dat gebeurde niet. De dag daarna begon ik te voelen dat het zwangerschapshormoon in mijn lichaam zat: ik kon niet meer tegen mijn dagelijkse blikje redbull en ik was de hele dag aan het niezen. Toen ik zwanger was van Evy was dit het eerste symptoom. Deze dag deed ik smiddags een test (6 dagen voordat ik eigenlijk kon testen) en hij was direct positief!
De vorige zwangerschap moest ik de zwangerschap tot ongeveer 11 weken geheim houden vanwege een sollicitatieprocedure waar ik in zat en vervolgens een nieuwe baan. Maar zoals jullie weten vind ik het onzin om het zo lang geheim te houden dus 2 dagen na de test vertelde ik het aan iedereen.
Onzekerheid en dankbaarheid
Mijn eerste zwangerschap kwam ik er pas met 7 weken achter dat ik zwanger was en hadden we met 8 weken een goede echo. In mijn herinnering kropen de weken, tot de 12e week, voorbij. Deze zwangerschap, ondanks dat ik enorm onzeker was of het allemaal wel goed zou blijven gaan, ging het eerste trimester zo snel voorbij (en dat terwijl ik het al met 3 weken zwangerschap wist). Daarbij overheerste de dankbaarheid enorm. Zo enorm dankbaar dat deze zwangerschap ook weer goed gegaan is en ik iedere keer zo snel zwanger ben zonder problemen.
Kwaaltjes
De eerste 2 weken was het erg druk in mijn buik, zoals ik dat noemde. Steekjes, plopjes, pijntjes in mijn baarmoeder had ik de hele dag. Verder had ik, buiten kortademigheid, pijnlijke borsten en de hele dag niezen, weinig last ergens van. De ellende begon vanaf 6 weken, toen werd ik zo misselijk en futloos dat ik de hele dag in bed wilde liggen. Ik kon geen stap verzetten, het huis was een rommel en even naar de wc was al een hele opgave. Gelukkig werd de misselijkheid en de futloosheid minder na de 8 weken. Echter begon de misselijkheid vanaf 11.5 weken zwangerschap weer toe te nemen en begon ik zelfs met overgeven. Dit is helaas nog niet over. Vermoeidheid is ook wel een dingetje. Ik heb per nacht minimaal 12 uur slaap nodig, anders kom ik de dag niet door zonder middagdutje. Ik lig dus regelmatig al om 7 uur savonds te slapen als de wekker de volgende dag vroeg gaat.
Wat ook wel opvallend is, is die enorme buik die ik al heel snel kreeg. En last but not least.. de bekkeninstabiliteit is nu al zo heftig. “Kan mijn lichaam een tweede zwangerschap aan?” is een gedachte die mij voor de zwangerschap, en nu nog steeds, regelmatig bezig houdt.
Medisch
In mijn eerste trimester heb ik 5 echo’s gehad. Daar kreeg ik dan ook veel vragen over, want dat is natuurlijk niet gebruikelijk. Zeker niet in Corona tijd. Maar vanaf het begin ben ik al medisch, vanwege mijn chronische aandoening HMS (hier lees je wat dit precies inhoudt) én omdat ik weer een keizersnede krijg. Zo kan ik snel de juiste begeleiding krijgen als de pijn in mijn lichaam, waaronder de bekkeninstabiliteit, uit de hand loopt. Wat betreft de echo’s ben ik blij dat ik medisch ben, want je wilt natuurlijk zo veel mogelijk echo’s als je zo onzeker bent. Maar ik mis eerlijk gezegd wel de verloskundige. Vorige zwangerschap zag ik constant 1 gezicht, waren de verloskundigen heel behulpzaam en kon je altijd bellen als er iets was. Als ik me nu zorgen maak, is de drempel om te bellen heel hoog, want ‘ze kunnen niks zo lang ik geen bloedverlies heb’. Iedere afspraak zie ik een ander persoon en de meeste personen zijn heel zakelijk en afstandelijk.
Op naar de geslachtsbepaling en de 20 weken echo!
