Zwangerschapsupdate: derde trimester

Halverwege mijn zwangerschap vond ik het zwanger zijn super. Ik had nergens last van (ja oke, de standaard kwaaltjes als bekkeninstabiliteit, maagzuur, etc) en ik wilde wel altijd zwanger blijven vertelde ik aan iedereen. Ik genoot van de schopjes in mijn buik, al maakte dat mij ook erg onzeker. Iedere week hing ik weer met de verloskundige aan de telefoon omdat ik mijn baby niet voelde bewegen. Maar ze deed het prima en ik had nou eenmaal een rustige baby.

Foto: Ellesannefotografie 

Vanaf week 28 voelde ik dat de baby mijn hele buik in beslag begon te nemen, mijn maag en blaas werden afgekneld, waardoor ik totaal geen eetlust had en de hele dag het gevoel had dat ik naar de wc moest.

In deze periode zijn Mike en ik getrouwd (gewoon, in het gemeentehuis, even snel), zodat wij allemaal dezelfde achternaam hebben. Dat vonden we wel zo makkelijk. Ook zijn we nog op ‘honeymoon’ naar Ibiza geweest. Hoewel ik het heerlijk vond om met een dikke buik op vakantie te zijn, je hoeft ten slotte je buik niet in te houden op het strand, zou ik aanraden om wat eerder in je zwangerschap op vakantie te gaan. In het vliegtuig kon ik geen houding vinden en de baby was onwijs onrustig. Tijdens het shoppen zag ik allemaal leuke slippers, maar ik kwam nergens in vanwege die opgezette voeten en ik durfde eigenlijk helemaal niks te eten.

Al weken lag ons meisje met haar hoofd omhoog en was ze te klein voor deze zwangerschapsduur. Volgens de gynaecoloog had ze nog alle tijd om te draaien, maar ik wist dat ze dat niet zou gaan doen. Ze leek namelijk al op haar mama, ik lag ook in een stuit en mijn moeder heeft een (hele heftige) stuitbevalling gehad. De zorgen begonnen weer toe te nemen, net als in die eerste 12 weken. Ze was een rustige baby en groeide niet goed. Wat als het niet goed met haar ging en ik dat niet snel genoeg zou opmerken? Mijn gevoel zei dat ik eerder zou gaan bevallen en misschien wel middels een keizersnede.

Stiekem vond ik het niet heel erg dat ze iets eerder zou komen, want hoe vaak ik heb geroepen dat het allemaal te snel gaat en dat ik altijd zwanger wil zijn, begon ik toch steeds nieuwsgieriger te worden. Wat voor kleur haar zou ze hebben? Zou ze ook buiten de baarmoeder een rustige baby zijn? Zou ze meer op Mike of mij lijken? Ook begon die buik me in de weg te zitten, ik kon niet meer lekker slapen en mijn buik deed pijn. Het ergste vond ik dat ze met haar voetjes op een zenuw in mijn lies drukte, waardoor ik in de supermarkt regelmatig heel bezorgd aangekeken werd. Ze dachten op zijn minst dat de bevalling al begonnen was.

Met 32 weken zagen ze dat ze onder gemiddeld was qua groei. Dat was niet zo gek volgens de gynaecoloog, omdat wij zelf ook niet heel groot zijn. Als ze zelf maar groeide in haar eigen groeicurve. Ik moest twee weken later terug komen voor een echo, dan konden ze zien of dit het geval was. Ook lag ze nog steeds met haar hoofdje omhoog.

Na twee weken in spanning gezeten te hebben, bleek dat ze niet genoeg was gegroeid, ze had weinig vruchtwater en ze lag na al die weken nog steeds in een stuitligging. Nu werd ik ‘medisch’ en liep ik voortaan onder behandeling van de gynaecoloog. Zie je nou wel, dacht ik, een keizersnede.. Dit leverde nog meer stress voor mij op. Ik zat de dagen erna voortdurend te zoeken op Google en vond de ergste dingen. Ik had allerlei vragen die niemand kon beantwoorden. Zou ze een verstandelijke beperking hebben, waardoor ze niet goed groeit en in stuit ligt? Zou ze eerder gehaald worden? Zou ze komen middels een keizersnede? Waarom groeit ze niet goed? Doe ik iets fout? Natuurlijk zal per controle bekeken moeten worden hoe het er voor staat.

De weken daarna maakte ze gelukkig toch weer een groeispurtje en dit merkte ik ook aan mijn buik. De keizersnede werd ingepland in week 38, we mochten zelf een datum kiezen.

Aan de ene kant wilde ik uiteraard een natuurlijke bevalling meemaken. Ik ben bang dat ik er achteraf moeite mee ga krijgen dat ik nooit op een natuurlijke manier een kindje op de wereld heb gezet. Maar buiten de risico’s voor mij en de lange hersteltijd zie ik ook voordelen in van de keizersnede: ‘daaronder’ blijft het allemaal netjes en de urenlange weeën hoef ik niet te doorstaan. Bovendien ben ik een enorme controlefreak en ik vind het heel fijn dat ik precies weet wanneer en hoe laat ze geboren wordt. Ik zag enorm op tegen de onzekerheid die een natuurlijke bevalling met zich mee brengt.

Lees hier mijn bevallingsverhaal.