Wij slapen samen met ons kindje

Wij slapen samen en zijn grote tegenstanders van de ‘kinderen horen in hun eigen bed’ norm. Waarom we dit doen en waarom Evy toch een tijd in haar eigen bed sliep vertel ik hieronder.

Wat wij belangrijk vinden in de opvoeding is gelijkwaardigheid, respect voor elkaar, vrije keuze en zo min mogelijk regeltjes voor Evy. Wij vertrouwen erop dat Evy, zo klein ze ook is, zelf kan aangeven waar ze behoefte aan heeft. Wij willen daar zo veel mogelijk gehoor aan geven, zo ook of ze ‘s nachts nabijheid nodig heeft of niet. 

Ik krijg vaak priveberichtjes met de mededeling dat kinderen toch wel echt moeten leren om zelf te slapen. Maar op de vraag waarom, krijg ik vaak geen duidelijk antwoord. Zelf kan ik daar op pedagogisch gebied ook geen enkele reden voor bedenken. Sterker nog, uit onderzoek blijkt dat samen slapen veel voordelen kent. 

Als iedereen onrustig slaapt als je kindje bij jullie in bed ligt, kan ik dat begrijpen natuurlijk! Maar het gewoon ‘moeten’ leren omdat het zo hoort, nee dat begrijp ik niet. Als Evy volwassen is en samen woont zal ze vast niet ‘s nachts aan de deur komen omdat ze bij papa en mama in bed wilt, en als dit wel zo is zouden wij dat heel gezellig vinden. Ik vind het namelijk heel fijn om dichtbij mijn kind te zijn. We zijn dan ook grote tegenstanders van opvoeden volgens het boekje en de ‘kinderen horen in hun eigen bed’ norm.

Daarom mag Evy zelf bepalen of ze bij ons slaapt of in haar eigen bed, er is altijd ruimte voor haar bij ons. Letterlijk, want we hebben ons bed uitgebouwd tot groot familiebed. 

Toch heeft Evy een groot gedeelte van haar leven(tje) in haar eigen bed geslapen. Vanaf haar geboorte tot ca 7 maanden sliep ze naast ons in de cosleeper. Op zo’n jonge leeftijd tussen ons in vond ik persoonlijk niet zo veilig. 

Daarna begon ze er snachts een feestje van te maken en onderzochten we of ze misschien beter in haar eigen bed sliep. Wat ik eigenlijk liever niet wilde, maarja ze sliep inderdaad heerlijk en dat is het belangrijkst, dus daar bleven we mee doorgaan. Op de leeftijd van 1.5 jaar begon ze juist weer onrustig te slapen in haar eigen bed en werd ze regelmatig helemaal overstuur en ontroostbaar wakker. Het gevolg was dat we 3 uur bezig waren om haar weer in slaap te krijgen. Dit gebeurde niet als ze bij ons sliep. Waarschijnlijk omdat ze ons nabijheid voelt en tijdens een enge droom niet helemaal alleen is. Ze kruipt dicht tegen me aan als ze verdrietig is en ze valt weer lekker in slaap. De keuze was simpel dus: lekker bij ons in bed!

En oh wat was ik daar blij om. Ik vind het heerlijk om samen te slapen. Het knuffelen ‘s nachts en het veilige gevoel van je kindje dichtbij je hebben. Voor ons is het praktisch ook een voordeel want Evy wordt ca 2 keer wakker voor een flesje melk/water ’s nachts. Dit staat klaar op ons nachtkastje, dus niemand hoeft zijn bed uit.

Natuurlijk is het uitprikken van je ogen als ze eerder wakker is, het haren trekken, overdwars liggen, op je hoofd zitten en kussens inpikken minder leuk. Maargoed al die voordelen wegen toch zwaarder 🙂

Slapen jullie samen of niet? En waarom? Ik ben benieuwd