Zoals jullie weten staat gezonde voeding centraal in mijn leven. Ik heb dan ook een duidelijke visie op het soort voeding dat mijn dreumes krijgt, maar ook op de (eet)opvoeding.
80/20
Waar mogelijk kies ik (ik spreek in deze blog even over ‘ik’ maar uiteraard gaat het hier over mijn man en ik) voor gezonde voeding voor Evy, denk aan producten zonder toegevoegde suikers en andere kunstmatige stoffen. Zo natuurlijk mogelijk dus, maar ik verbied Evy geen suiker en frituur. Super mooi vind ik het altijd als ik ouders hoor die hun kindje nooit suiker geven, maar ik ben dan benieuwd hoe je dat waar maakt in de praktijk. Hoe doe je dat als ze naar school gaan? Als ze zelf eten kunnen kopen? Als je zelf op de bank zit met een stuk chocolade en je kindje vraagt een hapje? Verbieden leidt tot verlangen zeg ik altijd. Waarom pikken kinderen stiekem snoep uit de snoeppot? Precies.. omdat het niet mag. Mooi vind ik het als er een balans ontstaat, ik weet namelijk vanuit mijn verleden hoe belangrijk balans is en hoe lastig het is als er geen balans is. De 80/20 regel werkt hier goed. 80% gezond, 20% ongezond. Als Evy alle voedingsstoffen binnen krijgt op een dag, mag zij best een patatje mee eten of een snoepje tijdens een dagje uit. We eten zelf toch ook niet alleen maar gezond of wel?
Laat het los
Evy wilt ook wel eens geen groente of fruit eten. Ik zorg ervoor dat ik Evy gedurende de dag, het liefst ’s ochtends al, groente geef . In de vorm van een smoothie, groentespread op brood, ‘doperwtensnoepjes’ en soms krijgt ze ’s middags al warm eten. Evy eet namelijk ‘s avonds wat minder en dat is dan niet zo erg, want dan heeft ze toch al groente gegeten. Eet ze helemaal niet goed op een dag? Geen stress!
Hét ding dat ik namelijk geleerd heb tijdens het moederschap is: laat het los. Slaapt je kind niet? Laat het los. Eet je kind niet? Laat het los. En je zult zien dat wonder boven wonder het zich weer vanzelf oplost. Loslaten heeft alles te maken met vertrouwen in je kindje. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Geloof me, voordat dat gebeurt gaat je kindje weer eten hoor! Alles is namelijk een fase en met welke mindset jij door deze fase gaat, kies je zelf. Gestressed, chagrijnig… of relaxed? Ik denk dat het laatste voor iedereen fijner is en dat de lastige fase dan sneller voorbij gaat.
Geen strijd
Ik ga de strijd niet aan. Wil je niet eten? Dan eet je niet. Ik bied het drie keer aan en als ze het dan nog steeds niet wilt dan zet ik het weg. Later bied ik het nog een keertje aan en als ze het dan nog niet wilt dan weet ik dat het niet aan het moment lag, maar dat ze het gewoon niet lekker vindt. Ik ben ook wel eens boos geworden en haar ‘gedwongen’ te eten. Dat helpt hier niet en werkt zelfs averechts. Je legt er dan zo’n grote druk op. Dat eten alleen nog maar meer moeizaam gaat. Bovendien neem je je kind dan ook niet serieus. Je kindje kan heel goed zelf aangeven of het wel of geen honger heeft en of het het eten wel of niet lekker vindt. Jij kan niet in het maagje van je kindje kijken toch?
Straffen en belonen
Straffen en belonen tijdens het eten daar doe ik niet aan. Als je je kindje beloont als hij zijn groente op gegeten heeft, leert het dat het eten van groente dus niet normaal is, dat het een hele prestatie is om groente te eten. Terwijl je eigenlijk wilt leren dat groente eten de normaalste zaak van de wereld is. Besteed er dus niet veel aandacht aan als je kindje alles op eet, maar straf ook niet als je kindje niet eet. Je hoort ouders vaak zeggen “als je je groente niet opeet krijg je geen toetje”, ook dan leer je dat groente vies is en een toetje lekker is.
Geen onderscheid tussen ‘lekkere’ en ‘vieze’ dingen
We zijn vaak geneigd om “oooo wat heb jij voor lekkers!” te roepen als een kind een snoepje in zijn handen heeft, maar niet zo snel als een kind een stuk broccoli in zijn handen heeft. Sterker nog, als er bezoek over de vloer is en ze zien Evy een bak wortels wegwerken zijn ze verbaasd “Jeetje zeg wat eet zij goed groente”. Zelf doe ik dit niet en ik probeer de personen waar Evy vaak in aanraking mee komt, zoals opa en oma, hier ook op te wijzen. Want zoals hierboven besproken, wordt het eten van groente op deze manier niet als normaal beschouwd en het eten van snoep en ander ongezond voedsel wel.
Evy eet heel graag groente, fruit, drinkt liever water dan sap of limonade, maar ze eet ook graag een chipje of snoepje met ons mee. Over het algemeen eet ze niet heel veel, ze heeft niet veel nodig. Maar ze lust echt alles, maakt geen onderscheid tussen groente of patat. Eigenlijk is ze een hele goede eter, waar ik heel blij om ben!
Wat we wel altijd doen is het eet moment een gezellig moment maken. Samen liedjes zingen over eten, gek doen aan tafel, kortom het eetmoment een feestje maken. Waarbij we weinig aandacht besteden aan het feit of ze wel of niet een hapje in haar mond stopt en wat ze precies eet.
