Merit is in verwachting van een tweeling. Vanwege de afnemende werking van de placenta worden de kindjes eerder gehaald. Merit krijgt weeënstormen, maar pijnmedicatie is niet meer mogelijk. Haar tweeling wordt geboren, helemaal op eigen kracht.
30 juli wordt ons dag
Met 26 weken werd ons al verteld dat onze twee jongens met maximaal 36 weken gehaald zouden worden. Dit had alles te maken met de werking van de placenta (deze deelde onze tweeling) die na 36 weken sterk af zou nemen. Maandag 30 juli zou onze dag worden, dit werd met 32 weken besloten. Een super spannende tijd brak aan, blijven de jongen zitten tot de geplande datum of melden ze zich eerder. Met 34 weken was het erg onrustig en bleek ik beginnende ontsluiting te hebben, maar volgens de artsen niks om ons druk over te maken.
Veel tranen gelaten
29 juli gaat de telefoon. Hoewel ik nooit anonieme telefoontjes beantwoorde voelde ik dat ik deze aan moest nemen. Slecht nieuws, 30 juli zouden wij onze jongens niet gaan ontmoeten want het was te druk en er was te weinig personeel. Op dat moment heb ik veel tranen gelaten ook al was het maar een verschil van 24 uur. Nooit gedacht dat ik zo naar een moment toe zou leven. Op dat moment hebben we besloten nog een dagje te genieten van ons leven met z’n 2-en en hebben we de hele dag in het zwembad doorgebracht om maar zo min mogelijk last te hebben van de buik, de warmte en vooral om onze gedachte te verzetten.
Tegenslag nummer 2
Op 31 juli 6:30 ging onze wekker. Wij waren er klaar voor. Om 8:00 melde wij ons in het ziekenhuis. Vriendelijk werden wij naar de bevalkamer gebracht. Hier werd ons gevraagd of wij na de bevalling een gezinskamer zouden willen, aangezien we minimaal 48 uur moesten blijven. Tegenslag nummer 2.. Niemand had ons voorbereid op een opname van 48 uur maar juist heel hoopvol verteld dat als ze het goed zouden doen we met een uur of 4 na de bevalling weer naar huis zouden mogen. Gelukkig was er een familie kamer en is deze voor ons gereserveerd. Dit gaf weer iets meer rust. Om 9:00 kwam de gyneacoloog om de vliezen te prikken en het infuus aan te sluiten. Tot 10 uur hebben ze ons met rust gelaten en heb ik in alle rust kunnen lezen, kletsen en een filmpje gekeken. En toen….
Op eigen kracht
De weeën werden heviger en heviger en ruimte om bij te komen was er niet meer. Alles wat ze je vertellen over een weeënstorm is waar. Het is heftig, je hebt geen rust en bewegen is een hel. Naast de weeënstorm had ik voornamelijk rugweeën. Mijn man heeft een uur lang op mijn rug geduwd en gevreven om het maar iets dragelijker te maken. Tegen 12:00 heb ik opdracht gegeven om een arts te roepen en te zorgen dat ik pijnmedicatie kon krijgen. Dit was echter niet meer mogelijk en ik zou het volledig op eigen kracht moet doen.
Het beste wat me is overkomen
Mijn persweeën waren het beste wat me was overkomen. Alle pijn die ik voelde verdween tijdens het persen. Om 13:00 was onze eerste zoon geboren. Ze hebben hem op mijn borst gelegd en gezorgd dat zijn navelstreng uit kon kloppen. Al snel diende de weeën zich weer aan en moest ik door voor nummer 2. Ik weet alleen nog dat ik iemand geroepen heb om mijn 1e zoontje aan te pakken, omdat ik bang was dat ik hem zou pletten tijdens het persen. 13 minuten later was ons tweede zoontje ook geboren. Nog nooit heb ik zoveel liefde gevoeld voor twee mensjes die je eigenlijk helemaal niet kent.
En ook voor de bevalling: alles wat ze zeggen is waar. De pijn was ik vergeten, de liefde is onvoorwaardelijk en ze groeien zo snel. Binnenkort vieren wij hun 1ste verjaardag en is ons avontuur al weer een jaar geleden. Een dag die ik met alle liefde van begin tot eind zo nog eens mee zou willen maken.
Lieve Merit, wat fijn dat jij jouw bevalling zo positief hebt ervaren. Bedankt voor je mooie verhaal! Meer zien van Merit? Neem dan een kijkje op haar Instagram.
