Gastblog: ik ben Marisa en geef mijn kind flesvoeding

Vanaf vandaag kom ik er open en bloot voor uit. Zonder excuus, zonder mij schuldig te voelen en beter nog, zonder mij te verontschuldigen tegenover anderen. Ik ben Marisa en ik geef mijn kind flesvoeding. Zo, dat is eruit!

Tijdens mijn zwangerschap werd er al naar gevraagd en ook één van de eerste vragen tijdens het kraambezoek was toch: “Geef je borstvoeding?” Mijn intentie is het altijd geweest. Als biologiedocent weet ik maar al te goed dat het voordeel van borstvoeding boven flesvoeding is dat baby’tjes de antistoffen tegen bepaalde ziektekiemen via de moedermelk binnen kunnen krijgen. Op deze manier is de kans dat een baby’tje ziek wordt een stuk kleiner dan wanneer zo’n klein kindje met een nog niet volledig ontwikkeld immuunsysteem deze antistoffen zelf moet maken om zo tegen deze ziektekiemen te vechten. Dit was dan ook de reden dat ik graag borstvoeding had gegeven, maar toch ben ik al na 2 dagen gestopt.

Na een heftige bevalling, voor zowel mijn kleine wondertje als ik, had ik veel bloed verloren. Met hulp van de verpleegkundige dronk mijn kleine meid elke paar uur aan mijn borst, maar na de eerste dag ging ze steeds meer huilen, werd boos en leek ontroostbaar. Daar bovenop kreeg ze ook nog eens koorts. Toen bleek dat dit uiteindelijk volgens het ziekenhuis kwam door vochttekort, zat er bij mij geen andere optie op om flesvoeding te gaan geven. Ik heb nog wel een paar keer gekolfd, maar toen er na een dag nog geen druppel uit bleek te komen, en mijn lieve kleine baby steeds meer tevreden werd van ondertussen al haar 3^de of 4^de flesje, heb ik besloten om te stoppen.

Ik weet dat altijd gezegd wordt dat iedereen borstvoeding kan geven en dat er vaak gewoon meer tijd en energie in gestopt moet worden om de melkproductie goed op gang te krijgen. En waarschijnlijk was dat vast ook bij mij wel het geval geweest. Maar ik had hier geen puf voor en zat er na mijn bevalling lichamelijk en emotioneel even doorheen. En toen de keus voor flesvoeding was gemaakt, voelde ik na een dag al de enorme opluchting. Met de fles leek iedereen tevreden en gelukkig.

Toch merk ik dat ik het lastig vindt om vol trots te zeggen dat ik flesvoeding geef. Tegenwoordig is de norm toch dat je borstvoeding geeft, want zoals iedereen zegt: “Je wilt toch het beste voor je kindje?” En dus als iemand vraagt aan mij: “Geef je borstvoeding?” Kan ik niet gewoon ‘nee’ zeggen. Ik moet er altijd bij zeggen dat ik geen voeding had en dat mijn kleine meid koorts had ontwikkeld vanwege vochttekort. Alsof ik mij tegenover andere mensen moet verontschuldigen voor dit feit. Terwijl ik andere mensen helemaal geen excuus verschuldigd ben. Ik heb op mijn manier mijn best gedaan en heb geprobeerd de beste keuze te maken voor mij en mijn kleine engeltje. Dus vanaf nu kom ik er gewoon voor uit, zonder blikken of blozen en ben ik er trots op dat ik kan zeggen: “Ik ben Marisa en ik geef flesvoeding!”

Lieve Marisa, bedankt voor je mooie blog! Meer van Marisa zien? Neem dan een kijkje op haar Instagram.