Nog een kindje erbij. Erg leuk! Maar spannend voor de andere kind(eren). Evy laat duidelijk merken dat ze er aan moet wennen. Hoe gaan wij hier mee om en hoe bereiden wij Evy voor om de komst van Rosie?
Alles is nieuw
Ieder kind, hoe oud dan ook, zal merken dat er iets groots staat te gebeuren. Hoe ouder, hoe beter ze het kunnen begrijpen. Maar wat is begrijpen? Naar mijn idee zullen jonge kinderen het nooit volledig begrijpen als dit hun eerste broertje of zusje is. Ik probeer me altijd in te beelden, hoe lastig ook, dat je kind nieuw op de wereld is. Het is alleen Evy, papa en mama, altijd zo geweest. Je hebt geen idee waar baby’s vandaan komen. Laat staan dat die in een buik van mama groeien (bizar toch eigenlijk?) en daar moet je ook nog eens heel lang op wachten. Terwijl papa en mama kleertjes, een wiegje, etc kopen… voor een onzichtbaar kindje.
Bijzonder gedrag
Ieder kind gaat hier anders mee om. Bij het ene kind zal je weinig merken (betekent niet dat het kind er niet mee bezig is) en het andere kind uit deze verwarring misschien wel wat sterker. Evy laat dit wat duidelijker merken. Oma mag niet aan mijn buik voelen en als we bezig zijn met ‘babydingen’ dan vraagt ze enorm om negatieve aandacht, denk aan rommel maken, met eten gooien en ons pijn doen. De ene keer voelt ze heel lief aan mijn buik en geeft ze Rosie een kusje. Maar het andere moment doet ze heel wild met mijn buik. Kortom, ze is in de war.
Je zal al snel reageren op het negatieve gedrag door boos te worden of straf te geven (ook krijg ik veel van dit soort ‘adviezen’ in mijn dm op Instagram), logisch. Dat deden wij ook eerst, want rommel maken en iemand pijn doen is niet gewenst. Maar je komt hiermee in een vicieuze cirkel waar je niet snel meer uit komt en je komt hiermee niet tegemoet aan de vraag en gevoelens van je kind. Wij kijken nu naar welke vraag er daadwerkelijk achter dit gedrag schuilt en proberen daar aan tegemoet te komen.
Evy zegt met dit gedrag het volgende: Ik ben in de war van de situatie, er is nog een mensje waar papa en mama hun aandacht heen gaat terwijl ik altijd de enige ben geweest. Dat mensje heet Rosie maar ze is er nog niet. Ik wil het begrijpen, ik wil gezien worden en ik wil erbij betrokken worden.
Betrekken bij de zwangerschap
Als je op deze manier naar het gedrag van je kind kijkt, wordt het in iedergeval voor ons makkelijker om hiermee om te gaan. We benoemen kort dat we het niet zo leuk vinden wat ze doet en laten het daarbij. Als het om rommel gaat maken we een leuk spelletje van opruimen (opruim liedje, wie zo snel mogelijk de knuffels heeft verzamelt, etc).
De overige tijd betrekken wij haar zo veel mogelijk bij alles wat met de zwangerschap te maken heeft. Als er baby kleertjes binnen komen mag zij deze uitpakken, in de winkel mag zij kleertjes kiezen en ze mag meekijken naar de echo’s.
Ook zijn er leuke boekjes (wonderby, bol, en dit filmpje is ook erg leuk) en youtube filmpjes over baby’s en het krijgen van een broertje of zusje. Om te begrijpen dat Evy, papa en mama vroeger ook een baby waren, kijken we regelmatig samen foto’s van vroeger. Ook spelen we vaak met een pop en nemen we Evy mee als we op kraambezoek gaan. Want hoe ziet een baby er in het echt eigenlijk uit?
Maar het belangrijkste vind ik dat het niet altijd over de baby gaat. Ook laten wij de boekjes en youtube filmpjes over het krijgen van broertjes en zusjes soms weken achterwege en hebben het niet over mijn buik (alleen als ze het zelf ter sprake brengt), dan staat het ‘normale (zoals Evy gewend is)’ leven centraal en draait het weer even alleen om Evy.
Hoe reageerde jouw kindje op de komst van een broertje of zusje en hoe ging jij hiermee om?
