Gastblog: Welkom in de wereld van een nieuwe moeder

Bente heeft altijd goed met kinderen kunnen omgaan, dus een baby hebben dat zou zich vanzelf wel wijzen dacht ze. Maar daar komt ze nu toch wel op terug. Het krijgen van een baby, daar kun je je niet op voorbereiden. Er is geen gebruiksaanwijzing. Haar kindje Evi had extreme krampjes en kreeg ook nog last van verborgen reflux. Ze vroeg zich af waar ze aan begonnen was en ze had nooit gedacht dat de eerste periode zo heftig kon zijn.

Opa

Opa was 93 toen hij met een longontsteking in het ziekenhuis lag. Geestelijk was hij nog zo bij, lichamelijk mankeerde hem echter van alles. Mijn moeder vertelde mij later dat hij vol trots het ziekenhuis personeel had verteld dat zijn zesde achterkleinkind was geboren. Wat was ik blij dat ze hem alle foto’s en filmpjes had laten zien die ik van Evi had opgestuurd. In het echt heeft hij haar niet meer kunnen bewonderen. Hij overleed toen Evi 2,5 week oud was.

De bevalling

De bevalling, daar zag ik nog het meest tegenop. Ik ken niemand met een lagere pijngrens dan ik. Die tijd na de bevalling daar maakte ik mij niet zo druk om. Ik heb altijd goed met kinderen kunnen omgaan, dus een baby hebben dat zou zich vanzelf wel wijzen. How naive, right? De bevalling werd een keizersnede na het breken van de vliezen, weeën opwekkers, een ruggenprik en de ontsluiting die niet verder kwam dan 5 cm. Oh ja, en ik had ruggen weeën. Schijnen erger te zijn dan buik weeën maar vergelijken kan ik ze niet. Maar wat maakte het nog uit, mijn prachtige dochter was geboren! Hoe hebben wij zoiets moois kunnen creëren. Volgens het ziekenhuis personeel was ze een natuurtalentje wat betreft het drinken aan de borst en na 2 dagen mochten we naar huis. Langzaamaan kwam het besef dat mijn wereld op z’n kop stond.

Welkom in de wereld van een nieuwe moeder

Niks plannen. Per dag bedenken wat we gingen eten. Nog even gauw naar de supermarkt of op het laatste moment beslissen om uit eten te gaan. Ik had er niet genoeg bij stil gestaan dat dit allemaal even anders zou worden. Ineens zat ik met een baby thuis. Door de keizersnede mocht ik bijna niks. Ik dacht dat 6 weken herstel overdreven was, maar die heb je echt wel nodig! Deze weken zijn voor mij ook in een roes voorbij gegaan. Het krijgen van een baby, daar kun je je niet op voorbereiden. Evi had extreme krampjes wat ook kwam van ontlasting die op zich liet wachten. Vervolgens kreeg ze last van verborgen reflux, waardoor ze begon te brullen wanneer ze neer gelegd werd. Hele dagen had ik haar op de arm. Rond lopen zeggen ze dan. Maar dat hield ik maar even vol, omdat mijn wond dan zeer ging doen. Wie er ook op bezoek kwam, familie, vrienden, verloskundige, de buurvrouw, het maakte niet uit, ik zat te brullen. Leuk die kraamtranen! Ondertussen de borstvoeding op moeten geven, omdat Evi er te weinig uit haalde. Mijn moederhart brak. Was dit dan nu mijn leven? Heel eerlijk, ik vroeg mij af waar ik aan begonnen was.

De begrafenis

De dag was aangebroken. Mijn tranen liepen al over mijn wangen toen ik op stond. Hoe moesten we deze dag doorkomen? Je wil er zijn voor je familie, maar ondertussen heb je een brullend kind in de kinderwagen liggen. Nee, dit zou een vreselijke dag worden. In de auto ging ik achterin naast Evi zitten. Ze viel al gauw in slaap. Bij het crematorium hebben we afscheid genomen van opa om vervolgens met de familie naar de begraafplaats te gaan. Daarna gingen we lunchen bij een restaurant vlakbij. En Evi? Evi sliep. In de auto, bij het crematorium, bij de begraafplaats, Evi sliep. Meerdere keren hebben we haar over moeten pakken van autostoeltje naar kinderwagen en andersom, Evi sliep. Bij de lunch heb ik haar wakker moeten maken voor de fles, daarna viel ze weer in slaap. Hoe bijzonder, zou dit kleine mini mensje aangevoeld hebben dat ze papa en mama zou helpen als ze even niet huilde? Ik was compleet van slag, keek elke 2 seconden in de kinderwagen. Bij elk geluidje dacht ik dat ze zou gaan huilen. Gesloopt kwamen we eind van de middag weer thuis. Misschien zou ik zelfs wel even een dutje kunnen doen nu Evi toch slaapt. We liepen de achterdeur binnen, Evi werd wakker en zette het op een brullen….

Toch nog even benoemen

Inmiddels zijn we 12 weken onderweg met Evi en hebben we de krampjes en reflux onder controle. Ik had nooit gedacht dat de eerste periode zo heftig kon zijn, maar kan wel zeggen dat ik Evi inmiddels goed ken. En alsnog zijn er momenten dat ze huilt en ik niet weet waarom. Er is geen gebruiksaanwijzing en alles is uitproberen. Eén ding weet ik wel zeker..wanneer je ze liefde geeft, krijg je het dubbel en dwars weer terug!

Dankjewel Bente, voor jouw eerlijke verhaal en mooie boodschap! Wil je meer van Bente en haar schattige dochtertje zien? Ze zou het leuk vinden als je haar volgt op Instagram (@benteleussink).