Borstvoeding, één van de meest besproken onderwerpen bij mommy’s (to be). Het voeden van je kindje kan in de eerste maanden op 2 manieren, borstvoeding of kunstvoeding. Of natuurlijk een combinatie hier van. Toch hebben mensen hier altijd een mening over. Hieronder de ervaring van Susan met borstvoeding.

Natuurlijk

Even terug naar de basis. Voor mensen (en zoogdieren) is borstvoeding de meest natuurlijke manier van het voeden van je kindje. Het bevat alle benodigde voedingsstoffen en wordt dan ook aangeraden om minimaal 6 maanden te geven. Ik ben zelf een voorstander van borstvoeding, buiten het feit dat ik geloof dat het het beste is voor je kindje, leek het mij een enorm bijzondere ervaring.

December 2017 kwam ik erachter dat ik zwanger was. Vanaf dat moment ging ik met mijn man praten over de babykamer, kleertjes, namen, opvoeding, voeding etc. Al snel gaf ik aan dat ik borstvoeding wilde geven. Zelf heb ik het ook gehad en mijn moeder gaf aan dat ze dat enorm speciaal vond. Het leek mij ook enorm speciaal en de knoop over voeding was doorgehakt.

6 weken te vroeg

Ik bleek zwanger te zijn van een meisje en zij zou zich rond 6 augustus melden, maar in de ochtend van 30 juni braken mijn vliezen waardoor ik snel naar het ziekenhuis moest. Eenmaal daar aangekomen bleek al snel dat ik die dag, of in ieder geval zeker de volgende dag, mama zou worden. Mijn roze bubbel werd even doorgeprikt en ik was vooral bang. Bang omdat ik niet wist ‘hoe’ ons meisje te wereld zou komen. 6 weken te vroeg is toch best een ding..

30 juni, 23.34. Welkom kleine lieve Sam. We hebben haar kort mogen knuffelen waarna ze mee werd genomen door de kinderarts zodat ze haar konden aansluiten op allerlei toeters en bellen. Vol met hormonen, vermoeid en ook enorm verliefd kwam ik op de kamer aan waar Sam en ik voorlopig zouden blijven.

He boobs, jullie moeten melk aanmaken

Toen kwam de vraag ‘wil je haar proberen aan te leggen’? Aanleggen? Wat? Hoe? Sam woog 2 kilo en was enorm fragiel in mijn ogen. Dit was niet de 4 (of zelfs 5) kilo baby die ik had verwacht. Maar oke, laten we proberen om Sam aan te leggen. Sam hapte goed aan, maar had 0 kracht om te drinken. Shit, wat nu?
Het mooie aan het lichaam van een vrouw is dat of je nu met 40, 42 of 34 weken bevalt, je lichaam een ‘seintje’ krijgt als je baby er is. Iets in de trant van ‘he boobs, jullie moeten melk aanmaken’.

De dag na de bevalling bleek wel dat Sam aanleggen niet ging lukken. Ze sliep 23.5 uur per dag en werd gevoed via een sonde. Ik moest gaan kolven om mijn productie op gang te brengen. Wat een ellende, dat kolven! Ik kolfde gemiddeld 8-10 keer per dag. Dag 1, niks. Dag 2, 2 druppels. Dag 3, 5 cc. Wat nu? Sam moest 10 keer per dag 15 cc drinken. Tranen, woede, onbegrip en verdriet. Kan ik het niet? Faal ik als moeder? Zit mijn lichaam op slot door stress?

Maar, ik zette door en iedere dag ging het beter en na een week kon ik haar volledig voeden met moedermelk. Na 2 weken kon zij zelfs zelfstandig drinken en na 2.5 week stonden alle lichten op groen en mochten wij samen naar huis.

Sterk voor haar

NOOIT heb ik stil gestaan bij het feit dat borstvoeding niet zou kunnen, moeilijk zou zijn of zelfs pijnlijk. Daar kom ik nu wel even op terug. Ik durf nu te zeggen dat ik enorm sterk ben geweest de periode in het ziekenhuis met Sam. Ik wilde sterk zijn voor haar, want zodra zij op de wereld kwam, was zij mijn wereld.

Later bleek dat ik niet de enige was met moeite met borstvoeding. Buiten dat ik als een malle heb moeten kolven om de productie op gang te krijgen, hapte Sam daarna vaak verkeerd aan waardoor kloven en blaren mij ook niet bespaard zijn gebleven.

Ik heb in totaal 5 keer een lactatiedeskundige van het ziekenhuis laten komen omdat ik perse wilde doorzetten, maar man, wat was het zwaar. Nu, bijna 5 maanden later geef ik Sam nog steeds borstvoeding en ben ik enorm blij dat ik heb doorgezet. Of ik weer door die ellende zou gaan bij een tweede kindje? Geen idee. Dat zien we dan wel weer.

Zolang jij er achter staat

Ik heb er voor gekozen om tot het gaatje te gaan om borstvoeding te geven. Wat ik vooral belangrijk vind is dat je doet waar jij je goed bij voelt. Of dat nu borstvoeding is of kunstvoeding, zolang jij er maar achter staat. Kijk maar om je heen, iedereen wordt uiteindelijk groot en sterk van welke voeding dan ook.

Susan, bedankt voor jouw eerlijke verhaal. Wat knap dat je zo hebt doorgezet ondanks alle ellende! Je laatste paar zinnen vind ik heel mooi! Het is super belangrijk om te doen waar jij je goed bij voelt. Neem ook eens een kijkje op de Instagram van Susan (@suusvisserss) waar je prachtige foto’s vindt van haar gezin.

De foto's in deze blog zijn gemaakt door Schellekens & Cleijsen