Gastblog: Kim vertelt eerlijk dat het ouderschap zwaar kan zijn

Als je andere ouders moet geloven dan verloopt de zwangerschap probleemloos, zitten we na de bevalling allemaal op een roze wolk en is het ouderschap een eitje. Kim vertelt eerlijk dat de zwangerschap en het ouderschap soms ook zware momenten kent.
Ik ben Kim (31) en woon samen met mijn man Michael, zoontje Luc en dochtertje Tess. Toen Luc geboren was viel hij alleen maar af doordat hij reflux had. Hij spuugde zoveel dat het consultatiebureau mij vertelde dat ik om de anderhalf uur moest gaan voeden. Dat vond ik verschrikkelijk. De hele dag stond in het teken van kolven en voeden. Luc leuke kleertjes aantrekken? Daar had ik weinig zin in, want ik moest hem vaak omkleden omdat hij zichzelf constant onder spuugde. Na ongeveer drie maanden werd het spugen minder en groeide hij lekker in zijn eigen tempo waarbij je nu geen verschil meer ziet met andere kinderen van zijn leeftijd. Eind 2017 werd ik zwanger van onze dochter Tess. Helemaal leuk, een broertje of zusje voor Luc. Ik had een fijne zwangerschap met een grote mooi vooruitstekende buik. Maar die buik was ik op het einde van mijn zwangerschap helemaal zat. Vooral omdat Luc erg vervelend was. Dit kwam mede omdat hij ook wel voelde dat er wat stond te gebeuren. Daarnaast was hij vaak moe, hij wilde zijn middagslaapjes niet meer. Het was ook nog een warme zomer, wat best pittig is met zo’n dikke buik.

Bevalling

Tegen mijn tweede bevalling zag ik best op. Vooral omdat ik wist wat mij te wachten stond. Mijn eerste bevalling was een stuitbevalling waarvan ze zeggen dat dit heftiger is dan een ‘normale’ bevalling. Uiteindelijk kwam Tess 9 dagen na de uitgerekende datum. Maar deze ‘normale’ bevalling vond ik zeker niet minder heftig dan mijn eerste bevalling. Sterker nog, voor mijn idee was deze bevalling heftiger. Maar goed, daar was Tess en we waren blij dat ze er was.

Flesvoeding

Na een nachtje doorgebracht te hebben in het ziekenhuis, mochten we de volgende dag weer naar huis. Dat vond ik best spannend, want ineens heb ik twee kinderen. Ook vond ik het spannend hoe het met het voeden zou gaan. Vooraf had ik besloten dat ik flesvoeding zou gaan geven. Dit omdat mijn man veel weg is voor zijn werk en vaak laat thuis komt. Ook heb ik Luc natuurlijk al, daarom wilde ik stress bij mezelf voorkomen door Tess de fles te gaan geven. Ondanks dat meisjes minder kans hebben op reflux dan jongens, wat ik ooit ergens gelezen heb, was ik er toch best bang voor.
Gelukkig was deze angst nergens voor nodig, want Tess groeide vanaf het begin af aan in rap tempo. Ze geeft zoals alle baby’s melk terug, maar niets schokkends. Heerlijk vind ik dit. Zo klein als Luc in het begin was zo groot is Tess. Ze bevindt zich zelfs boven het gemiddelde van de groeicurve. Waarvan ik soms ook wel schrik, want Michael en ik zijn beiden niet ‘groot’ van postuur. Ik heb mij laten vertellen dat ze van flesvoeding best hard kunnen gaan in gewicht. Toch vind ik dat ik de goede keus heb gemaakt om de fles te gaan geven. Ik heb zoveel minder stress en ben veel meer ontspannen. Nu geniet ik meer dan de tijd dat ik net voor de eerste keer mama was geworden. Ook omdat ik al weet hoe het moederschap enigszins werkt. Nu denk ik vaak ‘Waar was ik met 1 kind alleen toch zo druk mee?’. We hebben ons ritme helemaal gevonden en daar geniet ik volop van.

Twee kinderen, best pittig

Nu ik niet één maar twee kinderen heb, vind ik het best pittig af en toe. Vooral omdat mijn man in de avond rond een uurtje of 19.00/19.30 pas thuis is en in het weekend vaak nog later. Luc eet rond een uurtje of 17.00 uur en ik eet samen met Michael wanneer hij thuis komt. Vaak is het zo dat als Luc gaat eten, Tess gaat huilen. Als ik Luc rond 18.45 uur naar bed breng en hem de aandacht wil geven door hem voor te lezen is Tess ook vaak aan het huilen. Dit maakt mij soms best geïrriteerd. Wanneer het bedritueel van Luc klaar is ga ik eten koken. Dan huilt Tess vaak nog even verder. Zodra mijn man thuis is gaan wij eten, maar soms is Tess haar huiluurtje nog steeds niet voorbij. Rond 20.00 uur kunnen wij lekker op de bank zitten met een kop thee. Om 22.00 krijgt Tess haar laatste fles. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten tot deze fles eraf gaat. Dan hebben we echt onze avonden terug. Maar wij mogen niet klagen want ze slaapt na 6 weken bijna alle nachten door. Dat is een geluk! Want ik weet dat veel andere ouders hier jaloers op zouden zijn.

Geniet!

Doordat ik soms al vooruit aan het denken ben in de tijd over hoe alles straks weer makkelijker wordt voel ik me soms ook schuldig. Ik moet nu genieten en niet vooruit willen denken. Want elke fase heeft zijn charmes en minder leuke kanten. Michael en ik vinden ons gezin compleet nu, wat deze periode voor ons nu extra bijzonder maakt. Deze tijd gaat voor ons nooit meer terugkomen. Dus ondanks dat ik het woord ‘genieten’ soms heel irritant vind wil ik toch wel aangeven dat het cliché waar is: GENIET, want voor je het weet zijn ze groot!
Bedankt Kim, dat jij een realistisch beeld geeft van het ouderschap. Je laatste zin vind ik heel mooi! Het is super belangrijk om te genieten van je kinderen, het gaat inderdaad super snel. Neem ook eens een kijkje op de Instagram van Kim (@kimdehaan16) waar je prachtige foto’s vindt van haar gezin.