Gastblog: Bevallingsverhaal van Eefje

Toen ik op de insta van Jacky de oproep ‘gastbloggers gezocht’ zag, bood ik direct aan om een blog te schrijven. 1 omdat ik het leuk vind om te bloggen en 2 omdat ik veel aan de tips van Jacky heb gehad tijdens de eerste weken van het moederschap. Zo’n 4 maanden geleden werd ik mama van Josh. Josh is in de vroege ochtend van zaterdag 28 juli geboren, de nacht van de bloedmaan en die hele warme vrijdag…(Het was officieel de warmste 27 juli met een maximum van 35,4 graden. Het vorige record van 32,3 graden uit 1933 werd daarmee verpulverd. Bron: weeronline.nl). Al het vocht dat ik tijdens m’n zwangerschap vasthield, is er tijdens die nacht/dag uitgekomen denk ik. Poeh wat was het warm. De icepacks en natte, koude washandjes waren niet aan te slepen. Ook de ventilator draaide op volle toeren..

Laat die baby maar komen!

Vrijdagochtend rond 05:00 werd ik wakker met kramp in mijn buik. Het waren lichte krampjes maar op de één of andere manier wist ik dat het die dag zou gaan gebeuren. Mijn vriend zou die ochtend een test hebben voor zijn nieuwe werk en omdat ik hem geen stress wilde bezorgen, vertelde ik hem niets. Rond 14:00 kwam mijn vriend thuis en toen was ik al bezig met timen. De weeën waren nog niet heel regelmatig maar ze werden wel steeds heftiger. Rond 16:30 belden we de verloskundige. De weeën kwamen zo rond de 7-8 minuten, ik wist dat ik pas mocht bellen als de weeën rond de 3-4 minuten kwamen maar ik wilde gewoon even laten weten dat het begonnen was denk ik..

Let me entertain you

Rond 19:00 had ik om de 3-4 minuten weeën en toen de verloskundige om 19:30 binnenkwam, had ik al 4 centimeter ontsluiting. Ze gaf aan dat ze rond 23:30 terug zou komen. Stiekem baalde ik een beetje, ik had namelijk gehoopt dat ik meteen zou mogen persen. Want poeh, wat waren die weeën heftig en wat was het warm.. Ik wist echt niet wat ik moest. Ik heb in bad gezeten, op de commode gehangen, in bed gelegen, op een stoel gezeten… en dat alles terwijl mijn vriend natte, koude washandjes op mijn hoofd en rug legde. De momenten dat ik op een stoel zat, of op bed lag, zat ik op de iPad het concert van Robbie Williams te kijken, iets met afleiding…. De MamaTens (een apparaatje dat door middel van stroomstootjes de aanmaak van endorfine stimuleert) die ik van een vriendin geleend had, was trouwens ook een fijne afleiding!

Thuis of het ziekenhuis?

Rond 23:30 kwam de verloskundige terug, ook de kraamhulp kwam even later binnen. Ik had al 8 cm ontsluiting dus het schoot al lekker op. Ik begon al persweeën te krijgen maar omdat ik nog niet genoeg ontsluiting had, moest ik die proberen weg te puffen… Toen het eenmaal zover was, bleek onze kleine man niet goed in te dalen, ook leek het alsof hij niet helemaal lekker lag met zijn hoofdje. We probeerden van alles maar omdat ook de persweeën afnamen, besloot onze verloskundige dat het beter was om naar het ziekenhuis te gaan. Om 02:30 stapten we in de auto. Een rit die ik niet snel meer zal vergeten. Het ziekenhuis is ongeveer 15 minuutjes rijden maar in dat kwartier leken de weeën weer toe te nemen. Ook voor de deur van het ziekenhuis, op de eerste hulp en ergens halverwege moesten we een pitstop maken en schreeuwde ik voor mijn gevoel het hele ziekenhuis bij elkaar.

Verkeerd ingeparkeerd

Na het inbrengen van het infuus, voor het geval het toch een keizersnede zou worden, werd er een echo gemaakt. Hierop was goed te zien dat Josh zowel als sterrenkijker lag maar ook met zijn kruintje naar beneden. Vandaar dat hij niet goed in kon dalen. Na wat testjes bij Josh en na overleg met de gynaecoloog werd besloten dat ik nog 20 minuten mocht persen. Als dat niet zou lukken, dan zou het toch een keizersnede worden. Met alle kracht die ik in mij had, perste ik tot ik niet meer kon. Met een klein beetje hulp (een knip) kwam Josh na 24 minuten, om 04:08, ter wereld. Hij lag overdwars met zijn hoofdje, dus keek naar de binnenkant van mijn been. Achteraf vertelde de verloskundige dat ze een soort van weddenschap met de gynaecoloog had. Hij wilde overgaan tot een keizersnede maar zij was er van overtuigd dat ik het op eigen kracht zou redden. Gelukkig had de verloskundige gelijk!

4 maanden verder

Inmiddels is Josh alweer 4 maanden bij ons. Wat is de tijd snel gegaan. Het echte baby-baby is er al bijna af. Het is een ontzettend beweeglijk mannetje, hij eet goed, slaapt (vooral ’s nachts) goed en hij brabbelt er vrolijk op los. We hebben al gezwommen en binnenkort gaan we ook van start met de eerste hapjes!

 

Lieve Eefje, bedankt voor je mooie verhaal. Iedere keer blijft het weer bijzonder om een bevallingsverhaal te lezen. Wat knap dat je het uiteindelijk op eigen kracht hebt gedaan! Vind je het leuk om meer te lezen over het leven van Josh? Eefje schrijft er regelmatig over dus volg haar op instagram of neem een kijkje op haar website!




1 Comment

Van wannabe blogger naar... ?? - CreatEve december 30, 2018 at 7:43 am

[…] ik al wel een beginnetje gemaakt. Zo heb ik een gastblog geschreven voor Jacky Nobels (deze vind je hier), ben ik vanaf december ‘vaste blogger’ voor babyslofje-online.nl (lees hier m’n […]

Comments are closed.