Gastblog: De baby weg of ik weg

Kirsten raakte zwanger van haar toenmalige vriend. Maar hij zag dat niet zitten en hij dreigde weg te gaan als ze het kindje niet zou laten weghalen. Kirsten vertelt haar verhaal. 

“Schat, er is iets ergs gebeurd”

Februari 2017 kwam ik erachter dat ik zwanger was. Ik was alleen thuis bij mijn toenmalige vriend. We hadden een redelijk stabiele relatie van 2,5 jaar. Hij is niet altijd even trouw geweest maar dat was vergeven.

Ik wist dat hij voorlopig nog geen kinderen wilde maar ja, dit propje zat er nu al in.

“Schat, er is iets ergs gebeurd. Ik ben zwanger” zei ik toen hij thuiskwam. “Oh dat is niet erg, dat kan je toch gewoon laten weg halen?!”

Dit heb ik bijna gedaan, onder dwang wil ik het niet noemen maar hij dreigde weg te gaan en ik was zó mega verliefd op hem dat ik dit echt wilde doen.. Als hij maar bij mij bleef. Uiteindelijk is het gelukkig niet zo ver gekomen, de baby in mijn buik was te klein om te zien op het echoapparaat in de abortuskliniek. Ik besloot niet terug te komen, en hij stapte toen uit ons leven.

En nu?

Oke, en nu. Zwanger en nog studerende. Ik heb mijn opleiding fotografie afgemaakt. Met 20 weken zwangerschap tekenende ik mijn diploma. De familie van mijn ex in het publiek, we zaten bij elkaar in de klas. Ongemakkelijk!

Op 6 november 2017 ben ik bevallen van een dochter, Emma Lieve. Met haar biologische vader heb ik geen contact. Ik heb tijdens de zwangerschap meermaals geprobeerd hem erbij te betrekken maar hij wilde dit niet. Dan niet. Emma Lieve is inmiddels 16 maanden en een heerlijke dreumes. Wij wonen nog bij mijn ouders thuis en in de weekenden werk ik als fotograaf.

 
Foto’s: Kirsten

Mama én papa in één

Het alleenstaande moederschap is echt niet altijd even makkelijk maar het scheelt dat ik mijn moeder dichtbij heb. Als ik dit allemaal van tevoren had geweten, had ik precies het zelfde gedaan. Ik ben trots op mijn kind en dat ik haar mama én papa in 1 persoon mag zijn. Een papa komt vanzelf wel, daar heb je liefde voor nodig en geen DNA. En de papa die in haar leven komt is mij zo veel meer waard. Die kiest écht voor ons.

Voor alle andere alleenstaande mama’s (to be)  ik ben trots op jullie! Wat je verhaal ook is, je doet het geweldig.

Op Instagram deel ik ons leven, het leven zoals het is. Volgen jullie ons al?

Liefs, Kirsten

Lieve Kirsten, ik volg je al een tijdje op Instagram. Ik heb zoveel respect voor jou. Zo te zien ben je een super mama en hebben jullie het heel fijn samen (en ik moet altijd zo lachen om jullie insta-stories). Bedankt voor jouw verhaal!